آفرینش‌های سم لیک و Remedy نیازمند دقت نظر و توجه بیشتری هستند

شاید تعجب‌آور به نظر برسد اگر بگوییم که Remedy Entertainment، سازنده بازی‌های نامزد بهترین بازی سال مانند Control و Alan Wake 2، سزاوار توجه بیشتری است، اما این واقعیت دارد.

بازی Alan Wake در فاصله‌ی ۱۳ سال قبل از انتشار دنباله‌اش، به طرفداران وفاداری در دنیای بازی‌های ترس روانشناختی جذب کرده بود. بازی Control که در سال ۲۰۱۹ عرضه شد، نمونه‌ای نادر و پیچیده از توانایی‌های Remedy در عرصه بازی‌سازی مدرن به شمار می‌رود. حتی اگر از آثار سم لیک (Sam Lake)، کارگردان خلاق Remedy آگاهی نداشته باشید، احتمالاً با سری Max Payne، پروژه‌های پیشین لیک و Remedy در همکاری با Rockstar آشنا هستید.

با این وجود، علی‌رغم این که Alan Wake 2 به عنوان دنباله‌ای که به ردپای موفقیت Control پیوسته، در جوایز متعدد «بهترین بازی سال» نامزد شده است، اما هنوز به اندازه‌ی شایسته‌اش مورد توجه قرار نگرفته و به همین ترتیب، نه Remedy و نه سم لیک به جایگاهی برابر با برخی دیگر از توسعه‌دهندگان در زمینه‌ی شهرت و موفقیت عمومی دست نیافته‌اند.

<pشخصاً، من همیشه نسبت به قهرمان‌سازی از افراد مشهور انتقاد کرده‌ام و جایگاه کسانی همچون هیدئو کوجیما (Hideo Kojima) را زیر سؤال برده‌ام، اما وقتی به شخصی فکر می‌کنم که ممکن است حقش بیشتر از این باشد، بلافاصله نام سم لیک و به دنبال آن، استودیوی Remedy به ذهنم می‌رسد.

من با تأخیر به دنیای بازی‌های Remedy وارد شدم. از طریق فعالیت‌هایم به عنوان خبرنگار بازی و نیز از طریق مراسم The Game Awards، داستان‌های زیادی درباره‌ی Alan Wake 2 شنیده بودم، بنابراین تصمیم گرفتم آن را بدون هیچ پیش‌زمینه یا انتظاری امتحان کنم. بازی Alan Wake قابل قبول بود، هرچند که کمی قدیمی‌تر به نظر می‌رسید، اما در مورد Alan Wake 2؟ به نظر می‌رسد که این تنها بازی‌ای باشد که واقعاً، با کلمه‌ای بهتر، مرا شگفت‌زده کرده است. نه تنها در زمینه داستان‌پردازی، بلکه از منظر جنبه‌های فنی که ممکن است در یک بازی به کار رود.

Remedy دارای سبکی خاص در داستان‌سرایی پیچیده، غافلگیری‌های داستانی، گیم‌پلی فنی قابل تقدیر و ادغام بی‌نظیر عناصر لایو-اکشن و موسیقی متن است که در صنعت بازی‌های ویدیویی بی‌همتا به شمار می‌رود. خود سم لیک نیز در فرآیند داستان‌پردازی جذاب و کاریزماتیک است، چه زمانی که به ایفای نقش Alex Casey می‌پردازد و چه زمانی که در صحنه TGA با گروه Poets of the Fall به شدت می‌رقصد.

با این وجود، علی‌رغم این آهنگ‌های ستایش‌آمیز و بودجه‌ کم‌تری که به نسبت دیگر عناوین برجسته AAA دارد، این استودیو همچنان در گوشه‌ای از صنعت، به دور از توجهات نسبت به برخی از بازی‌های ضعیف AAA باقی مانده و منزوی است. با وجود تمامی دستاوردهای بازی و داستانی که سم لیک به خوبی سامان‌دهی کرده است، تأثیر آن در صنعت به اندازه‌ای که باید باشد، احساس نمی‌شود.

امیدوارم که در آینده این فرض نادرست ثابت شود، اما بر خلاف بازی‌هایی مانند Zelda، Dark Souls و حتی Baldur’s Gate 3 که موج‌هایی در این صنعت ایجاد کرده و تأثیر آن‌ها بر عناوین بعدی و دنباله‌هایشان قابل مشاهده است، به نظر می‌رسد Alan Wake 2 درختی در جنگل بوده که هیچ کس از سقوطش متوجه نشده است.

با وجود تمامی این موارد، واضح است که استودیو به دلیل این مسئله، در حال شکست نیست. بدون شک، بازی Control 2 نیز به همان اندازه با کیفیت اعلی‌ی Remedy خواهد بود. با این حال، امیدوارم که در طول زمان، افراد بیشتری به جمع طرفداران آثاری که این استودیو تولید می‌کند، ملحق شوند تا دیگر استودیوها نیز از راه سم لیک و Remedy پیروی کنند.

منبع: The Gamer